Θεωρείται ως η πλέον καταστροφική μυκητολογική ασθένεια του αμπελιού στη χώρα μας. Προσβάλει τη βλάστηση από τα πρώτα στάδια της έκπτυξης, καθώς και τους βότρυες μέχρι το στάδιο του γυαλίσματος (περιεκτικότητα των ραγών σε σάκχαρα 8%). Χαρακτηριστικό του μύκητα είναι ότι μπορεί να αναπτύσσεται ακόμη και σε συνθήκες χαμηλής ατμοσφαιρικής υγρασίας (25%), ενώ η εξάπλωση της ασθένειας συμβαίνει σε ευρύ θερμοκρασιακό εύρος (15 – 32 οC). Η διασπορά των μολυσμάτων δεν συμβαίνει σε μεγάλες αποστάσεις, έτσι μία απόσταση 100 μέτρων θεωρείται ασφαλής για την προστασία του αμπελώνα από γειτονικούς μολυσμένους.
Το ωίδιο ήταν ασθένεια ενδημική της βόρειας Αμερικής, άγνωστη στους αμπελουργούς της Ευρώπης μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Πρωτοεμφανίστηκε στα αμπέλια της Αγγλίας το 1945 και πέντε (5) χρόνια αργότερα εντοπίστηκαν οι πρώτες προσβολές στα αμπέλια της Σάμου. Αρχικά οι ζημιές ήταν τεράστιες αφού δεν υπήρχαν μέσα αντιμετώπισης. Η παραγωγή σταφυλιών μειώθηκε τόσο πολύ που οδήγησε ακόμη και σε μετανάστευση πληθυσμού. Αρκετοί απέδωσαν την ασθένεια σε θεία τιμωρία αφού ήταν πρωτόγνωρη και άρχισαν αγιασμούς και λιτανείες για την αντιμετώπισή της. Η λύση δόθηκε με τη χρήση του θειαφιού που περιόρισε σημαντικά τις προσβολές.
Η αντιμετώπιση του ωιδίου για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να ξεκινήσει από την έναρξη της βλάστησης. Για το σκοπό αυτό, συστήνεται επέμβαση με ένα κατάλληλο και εγκεκριμένο για την καλλιέργεια μυκητοκτόνο στο στάδιο των 2─3 φύλλων (μήκος βλαστού 5-7 εκ. περίπου). Ο ψεκασμός αυτός θεωρείται καθοριστικός για την παραπέρα εξέλιξη της ασθένειας και είναι απαραίτητος σε περιοχές όπου η ασθένεια ενδημεί, καθώς και στις ευαίσθητες στην ασθένεια ποικιλίες όπως είναι το μοσχάτο.
Ο πρώτος ψεκασμός στην έναρξη της βλάστησης είναι μέγιστης σημασίας, διότι: 1) αποφεύγεται η πραγματοποίηση των αρχικών μολύνσεων στα πρώτα στάδια ανάπτυξης των βλαστών και των ταξιανθιών, που μπορεί εύκολα να εξελιχθούν σε επιδημία, με σοβαρές επιπτώσεις στην παραγωγή, 2) μειώνεται σημαντικά ο αριθμός των προσβεβλημένων βλαστών που θα αποτελέσουν την κύρια πηγή μόλυνσης την επόμενη χρονιά κι αυτό, διότι η μόλυνση των οφθαλμών, στους οποίους θα διαχειμάσει ο μύκητας με τη μορφή μυκηλίου, γίνεται αυτή την περίοδο, δηλ. στην έναρξη της βλάστησης και 3) η προστασία από τις αρχικές μολύνσεις μέχρι και μετά την άνθηση, ελαχιστοποιεί την πιθανότητα σημαντικής ζημιάς στην παραγωγή.
Πρέπει πάντα να δίνεται μεγάλη σημασία στην ορθολογική εναλλαγή ωιδιοκτόνων από διαφορετικές κατηγορίες, προκειμένου να αποφευχθεί ο κίνδυνος δημιουργίας ανθεκτικότητας του μύκητα και βέβαια οι αμπελουργοί :
NA ANAZHTΟΥΝ ΠΑΝΤΑ Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΓΕΩΠΟΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ
