Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ (Marguerite Yourcenar) υπήρξε μια από τις κορυφαίες λογοτεχνικές μορφές της Γαλλίας του 20ου αιώνα.
Η σημασία της συνεισφοράς της στη λογοτεχνία αναγνωρίστηκε μέσα από πολυάριθμες διακρίσεις, με κυριότερη την αναγόρευσή της ως μέλους της Γαλλικής Ακαδημίας το 1980. Αξίζει να σημειωθεί πως ήταν η πρώτη γυναίκα που κατέκτησε παρόμοια θέση!
Στο μυθιστόρημά της «Les Memoires d’Hadrien» (1951) κάνει μια ιδαίτερη μνεία στο κρασί της Σάμου:
« Le vin nous initie aux mystères volcaniques du sol, aux richesses minérales cachées: une coupe de Samos bue à midi, en plein soleil, ou au contraire absorbée par un soir d’hiver dans un état de fatigue qui permet immédiatement de sentir au creux du diaphragme son écoulement chaud, sa sûre et brûlante dispersion le long de nos artères, est une sensation presque sacrée, parfois trop forte pour une tête humaine, je ne la retrouve plus si pure sortant des celliers numérotés de Rome, et le pédantisme des grands connaisseurs de crus m’impatiente. »
Σε ελεύθερη μετάφραση:
«Το κρασί, μας μυεί στα ηφαιστιακά μυστήρια του εδάφους, στα κρυμμένα ορυκτά πλούτη: Μια μεσημεριανή κούπα από Σαμιώτικο κρασί κάτω από τον ήλιο, ή ένα χειμωνιάτικο βράδυ που βρίσκεται κάποιος σε μια κατάσταση κούρασης, επιτρέπει άμεσα να νιώσεις στο διάφραγμα, τη ζεστή ροή του, την ξινή και καυτή εξάπλωση κατά μήκος των αρτηριών μας… είναι μια ιερή σχεδόν αίσθηση, ενίοτε πολύ δυνατή για το ανθρώπινο κεφάλι… δεν την βρίσκω πια τόσο αγνή βγαίνοντας από τα αριθμημένα κελάρια της Ρώμης και η σχολαστικότητα των μεγάλων γνωστών των κρασιών, με ενοχλεί…»
