«Δούγες» και «φούντια» ή «ταμπάνια», «πύροι» και «κάνουλες». Κομμάτια από ξύλο, τέχνη και γνώση, εξειδίκευση αλλά και μεράκι. «Ψαθί», «τσέρκια» ή «στεφάνια». «Λάντσες», εκείνες οι τεράστιες βαρέλες που παίρνουν κρασί από 10 τόνους και πάνω. Τα «βουτσά», μεγάλα βαρέλια ενός τόνου περίπου και οι «μπόμπες» για τα 600 λίτρα και πάνω.
Όπως θυμούνται οι παλιοί τεχνίτες του Συνεταιρισμού Σάμου, 18 περίπου καλοί βαρελάδες, χρειάζονταν τουλάχιστον τρεις μέρες με 10-12 ώρες δουλειάς, για να καταφέρουν να κατασκευάσουν μια «λάντσα»
Σήμερα, το επάγγελμα του βαρελοποιού, όπως κι αυτό του καραβομαραγκού, εγκαταλείπεται σιγά-σιγά και μένουν μόνο κάποιες παλιές φωτογραφίες, να θυμίζουν πόσο σχετίζεται η παραγωγή κρασιού με τα ξύλινα βαρέλια και τους κατασκευαστές τους…
Η φωτογραφία αυτή, προέρχεται από το προσωπικό αρχείο του επί 32 χρόνια «βαρελά» στον ΕΟΣ Σάμου, Γιώργου Δεληγιάννη. Παραχωρήθηκε ευγενικά από τον ίδιο, ως έκθεμα ιστορικό στο Μουσείο Οίνου. Από τους εικονιζόμενους μόνο ένα όνομα έχει ταυτοποιηθεί, αυτό του Δημήτρη Μαργέτη, καθώς η φωτογραφία είναι πρότερη της δεκαετίας του ’50.
